Laten we beginnen met een van de gevolgen die universeel is – geheugenverlies. Herinneringen uit het verleden kunnen weggevaagd worden. Maar ECT kan ook het vermogen om te leren en om nieuwe informatie te onthouden, verminderen.

Shockpsychiaters willen niets weten van de omvang van de schade die ze veroorzaken. Er zijn maar weinig studies over permanent geheugenverlies (van zes maanden of langer) veroorzaakt door ECT. En toch, als onderzoekers zoeken naar geheugenverlies als gevolg van ECT, vinden ze dat.

Om de verantwoordelijkheid voor de schade die ze toebrengen, af te schuiven, geven psychiaters de schuld aan de “onderliggende geestesziekte” van de patiënten. Maar ze hebben moeite om de bijkomende schade aan de rest van het lichaam zoals abnormale hartritmes, hartaanvallen en beroertes, goed te praten. En hoe zit het met de gepubliceerde studies waaruit blijkt dat ECT niet “werkt”?

In een brief aan de FDA schreven shockartsen Richard Abrams en Conrad Swartz, die ook eigenaar zijn van de ECT-machinefabrikant Somatics, Inc., dat “het niet verrassend is dat evaluaties die weken of maanden na voltooiing van de acute ECT-behandeling worden uitgevoerd, gewoonlijk geen aanzienlijk voordeel voor ECT aantonen”.

Toch wordt er doorgegaan met het geven van shocks onder het mom van “voortzetting”-, “onderhoud”- of “booster”-ECT. Een slim vermomde, lucratieve tactiek om de hersenen van een patiënt telkens maar weer aan te vallen.