Kranten en tijdschriften schrijven vaak lyrisch over de “wonderen” van het moderne medicijnenonderzoek voor de behandeling van leer- en emotionele “problemen” en “stoornissen.”

Het klinkt overtuigend. De wetenschap overwint weer de materiële wereld voor het welzijn van de mensheid. Wie maakt er nou bezwaar tegen het mogelijk maken van een normaal leven voor hen die in moeilijkheden zijn?

De ouders van Daniël doen dat. Net als die van Cory. Ze protesteren zelfs krachtig en met nadruk! Van naar schatting 20 miljoen schoolkinderen wordt gezegd dat ze een geestelijke stoornis hebben die vereist dat ze met krachtige bewustzijnsveranderende medicijnen, chemisch in bedwang worden gehouden.

Wie zijn Daniel en Cory en waarom zijn hun ouders het er niet mee eens? Het zijn kinderen die niet meer in staat zijn om een normaal leven te leiden vanwege deze zogenaamde “wonder” medicijnen, erger nog, ze zijn overleden als gevolg van deze medicijnen.

Ik verzoek u om wat hierboven staat nog een keer goed te bekijken vanuit het gezichtspunt van kinderen, omdat de opgeplakte etiketten waarschijnlijk niet de werkelijkheid weergeven als het gaat om de “populaire medicijnen” van de psychiatrie.

Denk eens na over het gebruik van een aantal woorden. Neem bijvoorbeeld het woord “normaal”. U heeft waarschijnlijk uw eigen ideeën over wat een normaal leven is. Hoort daar het slikken van verslavende, bewustzijnsveranderende en mogelijk gevaarlijke psychiatrische medicijnen bij? Hoort daar een totale afhankelijkheid van dergelijke middelen bij om normaal te blijven?

En wat denkt u van het woord “medicijn”? Komen daarbij geruststellende beelden omhoog van één of andere weldadige hoestsiroop die voorgeschreven wordt door een aardige huisarts? Niets is minder waar. Psychiatrische medicijnen zijn gevaarlijke en verslavende drugs.

En dan hebben we nog het woord “wetenschappelijk”, vaak gebruikt door de psychiatrie om aan haar uitspraken een soort certificaat van echtheid te verlenen. Volgens het woordenboek brengt dit woord de eigenschappen: “systematisch, zuiver en exact” met zich mee. Maar deze drie zaken hebben niets, maar dan ook niets te maken met de psychiatrie of haar neefje, de psychologie.

Voorbeelden van andere woorden die door de psychiatrie anders gebruikt worden zijn: “waarden”, “goed”, “kwaad”, “veilig” en zelfs “onderwijs”.

Dit is de subtiele werkwijze van de psychiater en de psycholoog – het herdefiniëren van woorden. Op de een of andere manier lijken zaken door hun toedoen compleet verdraaid te worden en uiteindelijk hun werkelijke betekenis te verliezen.

Het probleem is dat hun wereldwijde propaganda op het gebied van kinderen en onderwijs goedbedoelende ouders, leraren en politici zo op een dwaalspoor heeft gebracht dat “normaal” – hier hebben we dat woord weer – kindergedrag niet langer als normaal gezien wordt, maar als een geestelijke ziekte. Ze denken dat kinderen met deze “geestelijke ziekte” slechts door het onophoudelijk toedienen van zware drugs vanaf zeer jonge leeftijd, door het ergste heen kunnen komen.

Wie zou 40 jaar geleden gedacht hebben dat het zover zou komen? Toch zijn we op dit punt aanbeland en de wrange werkelijkheid is dat kostbare jonge levens over de gehele wereld serieus gevaar lopen, blijvend beschadigd zijn of ons zelfs ontvallen zijn.

In tegenstelling tot de psychiatrische opinie, zijn kinderen geen “proefdieren”. Het zijn mensen die recht hebben op bescherming, zorg en liefde, en op een kans om hun volledige capaciteiten in het leven te ontplooien. Deze rechten worden hun alleen ontnomen door de verbale en chemische dwangbuizen die gevormd worden door psychiatrische etiketten en drugs.

We geven dit rapport, Psychiatrie: Kinderen aan de drugs – de psychiatrie vernietigt levens opnieuw uit met bijgewerkte feiten en cijfers, om de leugens en propaganda aan de kaak te stellen, om inzicht en informatie te verschaffen die niet eerder beschikbaar was voor ouders en andere betrokkenen, maar ook om te helpen het gezonde verstand en de controle terug te krijgen over de zorg en de opvoeding van onze kinderen.

Kinderen zijn onze toekomst.

En onze toekomst staat op het spel.

Hoogachtend,


Jan Eastgate
Presidente, Citizens Commission
on Human Rights International