Mannen en vrouwen die in actieve dienst zijn of geweest zijn, onder spanning staan en oorlogsmoe zijn van hun strijd op het slagveld of daarbuiten, hebben daarbij vaak emotionele littekens opgelopen. Dit is door de eeuwen heen een bekend probleem geweest. Soldaten hebben geleden aan verschijnselen als angst, slapeloosheid, nachtmerries, stress en depressie. Tegenwoordig worden deze normale reacties op de fysieke en emotionele ellende van de oorlog echter gelabeld als “geestelijke stoornis”, genoemd “Post Traumatic Stress Disorder” (Posttraumatische stress stoornis, PTSD).

Nog niet zo lang geleden werd oorlogstrauma behandeld met compassie, begrip en liefde. Maar tegenwoordig is de bereidheid om mee te leven met de soldaat en naar zijn ervaringen te luisteren, vervangen door een psychiatrische gebruik-een-pilletje "inpakken-en-wegwezen"-mentaliteit die gebruik maakt van antidepressiva, antipsychotica, stimulantia, kalmeringsmiddelen of angstremmers.

Deze chemische stoffen kunnen echter schadelijke bijwerkingen hebben, en er wordt in toenemende mate bewijs gevonden dat het steeds toenemende gebruik van psychiatrische middelen een epidemie aanwakkert van zelfmoorden en onverklaarbare sterfgevallen.

Van 2001 tot 2009 is het aantal zelfmoorden met meer dan 150% gestegen, terwijl het gebruik van psychiatrische middelen in dezelfde tijd met 76% steeg. Deze sterk stijgende statistieken kunnen niet aan de afschuwelijkheden van de oorlog worden toegeschreven, aangezien 85% van de militaire zelfmoordslachtoffers nooit aan gevechten had deelgenomen. Dit suggereert dat de diagnose van PTSS veelal wordt gesteld bij soldaten in actieve dienst en bij veteranen om te rechtvaardigen dat zij steeds meer cocktails van bewustzijnsveranderende middelen krijgen voorgeschreven waarvan zij mogelijk nooit meer herstellen.

De documentaire De Verborgen Vijand: de verborgen agenda van de psychiatrie werd geproduceerd als algemene dienstverlening voor soldaten in actieve dienst, veteranen en hun gezinnen. Het geeft de kijkers informatie die de psychiatrisch-farmaceutische industrie niet wil onthullen. De documentaire is niet alleen gemaakt voor soldaten, maar ook voor regeringen en militaire autoriteiten die er grip op proberen te krijgen hoe het mogelijk is dat miljoenen dollars aan geestelijke gezondheidszorg worden besteed, terwijl militairen aan hun lot worden overgelaten.