OPMERKING: De Citizens Commission on Human Rights geeft geen juridisch of medisch advies. De onderstaande informatie wordt verstrekt als een algemene dienst betreffende de wetten en regelgeving. Dit kan met een advocaat worden bekeken om, indien nodig, actie te ondernemen.

Er bestaan bepaalde rechten die voor iedereen gelden als het gaat om het accepteren of weigeren van psychische behandeling die is voorgesteld, voorgeschreven of opgedragen. Het accepteren van psychische behandeling, met inbegrip van medicijnen is bijna altijd op vrijwillige basis. (In dit document neemt CCHR geen standpunt in ten aanzien van vaccinaties of vaccins die aan personeel in actieve dienst worden gegeven en die al dan niet verplicht kunnen zijn).

Militair personeel in actieve dienst heeft patiëntenrecht voordat ze behandeling ontvangen, en heeft ook het recht om behandeling te weigeren als ze het daar niet mee eens zijn. Het begrip “Informed Consent” betekent dat men het recht heeft op:

• Volledige en eerlijke informatie over elk risico dat een psychiatrische behandeling met zich meebrengt (informatie over nadelige reacties en bijwerkingen van psychotrope middelen kun je vinden op cchrint.org/psychiatrydangers);
• Volledige en eerlijke informatie over elk risico van alle bestaande alternatieve behandelingen;
• Volledige en eerlijke informatie over alle voor- en nadelen als je niet behandeld wenst te worden. Met deze informatie is militair personeel in staat om een bewuste keuze te maken over welke behandeling het beste is.

Zo kunnen ze op basis van informatie beslissen welke behandeling het beste is. En in geval het Informed Consent wordt geweigerd, hebben ze het recht om het advies van een advocaat in te winnen. Volgens de Instructie van het Amerikaanse Ministerie van Defensie, Nummer 6000.14 van 26 september 2011, met de titel “DoD Patient Bill of Rights and Responsibilities in the Military Health System (MHS),” heeft militair personeel het patiëntenrecht bij iedere behandeling en kunnen ze die behandeling ook weigeren. In die regelgeving wordt, gedeeltelijk, onder de sectie “PATIËNTENRECHT” uiteengezet:

“f. Informed Consent

“Patiënten hebben het recht op elke vorm van benodigde informatie in duidelijke taal om bewuste keuzes te kunnen maken, toestemming te kunnen geven of om een behandelmethode te kunnen weigeren of om te bepalen om aan een klinisch onderzoek of een andere van toepassing zijnde onderzoek deel te nemen. Dergelijke informatie moet elke of alle mogelijke complicaties bevatten, voor- en nadelen, ethische kwesties en alternatieve behandelmethoden die er mogelijk zijn.

Men moet er op staan om begrijpbare informatie te ontvangen over nadelige reacties en bijwerkingen van psychotrope middelen, inclusief potentiële veranderingen in het gedrag, ook als het gaat om geweldadige- of zelfmoordgedachten of gedrag en dat het stoppen met dergelijke medicijnen niet zonder toezicht uitgevoerd kan worden, aangezien dergelijke gedachtes en gedragspatronen waarschijnlijk geprikkeld zullen worden. Bijlage 3 van hetzelfde reglement onder Procedures en MHS (Mental Health System- Geestelijk Gezondheidssysteem) Gedragslijnen staat vermeldt:

“d. Inspraak over beslissingen betreffende behandelmethodes. Elke MTF/DTF ( Medical/Dental Treatment Facility - Voorzieningen in Medische/Tandheelkundige Behandelingen) zullen garant moeten staan dat begunstigden van het MHS het recht hebben en de gelegenheid moeten krijgen om volledige inspraak te hebben in alle beslissingen ten aanzien van hun gezondheidszorg en onderworpen zijn aan de onmiddellijke vereisten die gelden voor leden in actieve dienst.

“(1) Praktisch gezien zullen de MTF/DTF en TRICARE [Het zorgprogramma van het Militaire Gezondheidssysteem van het Departement van Defensie van de VS], het Prime netwerk van professionals in de gezondheidszorg:

“(a) Zorgen dat patiënten gemakkelijk te begrijpen informatie gegeven wordt en ze de mogelijkheid geven om te kiezen tussen de verschillende opties die overeenkomen met het patiëntenrecht.

“(b) Het bespreken van alle opties in behandeling, als ook de optie van helemaal geen behandeling voor een patiënt en dat op een vertrouwelijke manier en rekening houdend met de cultuur.

...

“(e) Het bespreken van alle risico’s, voor-en nadelen en de gevolgen van behandeling of geen behandeling.

“(f) De patiënten die daar geschikt voor zijn de gelegenheid geven om behandeling te weigeren en hun voorkeur uit te laten spreken voor toekomstige behandeling. ”

In een ongebruikelijke situatie kan een militaire arts of commandant proberen om een soldaat die weigert in te stemmen met behandeling dit terzijde schuiven, maar het moet gedaan worden door middel van medische bestuursvoorschriften waaraan de soldaat verscheidene rechten aan kan ontlenen. Soldaten dienen zich ervan te verzekeren dat ze deze reglementen met een geestelijke doornemen, (omdat een soldaat een mentale behandeling kan weigeren om religieuze redenen), een advocaat of raadsman, waardoor ze voor hun situatie de juiste actie nemen.

[Opmerking: men zou advies van een advocaat kunnen vragen over het indienen van een klacht bij de Medische Raad om zo volledig beschermd te zijn door zijn rechten.]

Amerikaanse Leger Beleidsnotitie— 600-20 Rapid Action Revision (RAR), uitgegeven op 20 september 2012, die een weigering van een soldaat om medisch of psychisch behandeld te worden, aanpakt. Het houdt in, dat wanneer een militaire arts op behandeling aandringt en de soldaat weigert, dat dan deze zaak door de Medische Raad behandeld wordt. Daar kan de soldaat het bevel om een behandeling te ondergaan betwisten en zal de zaak worden gehoord en daarna een besluit worden genomen. Hij zal zich moeten verzekeren van het advies van een advocaat wil hij bij de Medische Raad tot een verzoek van toewijzing komen.

Als de soldaat het niet eens is met de aanbeveling van de Medische Raad, dan kan de soldaat in beroep gaan bij de Surgeon General en zelfs als de Surgeon General het met de Medische Raad eens is en de soldaat blijft weigeren, dan kan de soldaat verzoeken het voor de krijgsraad te laten voorkomen met volledige wettelijke verdediging.

Zoals eerder beschreven, is behandeling vrijwel altijd vrijwillig. Maar militairen moeten zich bewust zijn van hun rechten, zodat ze niet door toespelingen of suggesties worden overtuigd om ongewenste psychische behandeling te weigeren. En als ze voet bij stuk houden en zo’n behandeling weigeren ondanks de instructies behandelaars in de geestelijke gezondheidszorg, dan moeten ze zich daarvan bewust van het recht dat ze hebben om te weigeren zoals hiervoor beschreven.

VOOR VETERANEN

Voor veteranen van de krijgsmacht bestaat er geen geoorloofde gedwongen behandeling.

Sommige veteranen maken zich zorgen dat ze hun uitkeringen zullen verliezen als ze psychiatrische behandeling weigeren wanneer dit wordt aangeraden door een VA (Veterans Affairs) ziekenhuis of VA kliniek. De voorschriften of dit zou kunnen gebeuren zijn onduidelijk, maar het zou behoorlijk misplaatst zijn, wanneer dat wel gebeurde. In zo’n geval zou je het onder de aandacht kunnen brengen van een advocaat of van een vertegenwoordiger van het Congres.

Per 38 CFR 17.107, “VA respons op ontwrichtend gedrag van patiënten”, vermeld deze sectie:

“Ofschoon de VA onder deze sectie de tijd, plaats en/of de wijze van behandeling mag beperken, zal de VA het volledige aanbod van de nodige medische zorg blijven handhaven waar de patiënt voor in aanmerking komt volgens Titel 38 van de Codes van de Verenigde Staten of Codes van de Federale Regelgeving. Patiënten hebben het recht om behandelmethodes te accepteren of te weigeren en dat weigering door de patiënt geen reden is om zorgvoorzieningen in deze sectie te beperken.”

Je behoort van de VA hierover advies te verkrijgen. Als je niet tevreden bent over hun advies, zoek dan juridisch advies.