Op de officiële website van het Ministerie van Defensie van de Verenigde Staten stond begin 2013 de verbijsterende statistiek dat het aantal zelfmoorden in het leger in 2012 het aantal militairen dat in actie was omgekomen verre oversteeg – een gemiddelde van bijna één per dag. Een maand later verscheen een nog meer ontnuchterende statistiek van het Departement van Veteranenzaken van de VS: het zelfmoordcijfer onder veteranen was opgelopen tot 22 per dag – ongeveer 8000 per jaar.

De situatie werd zo ernstig dat de Minister van Defensie van de VS de zelfmoorden in het leger een “epidemie” noemde.

Sommigen claimden dat dit enorme aantal van zelfverwondingen komt door de stress van de oorlog. Maar de feiten laten zien dat 85% van de soldaten die zelfmoord pleegden, geen strijd hadden geleverd – en 52% van hen was zelfs niet ingezet.

Dus welke onverdachte factor zorgt ervoor dat zelfmoorden in het leger zo stijgen?

Volgens de nieuwe documentaire De Verborgen Vijand: de verborgen agenda van de psychiatrie, wijzen alle bewijzen één kant op: de omhoogvliegende aantallen psychiatrische middelen die sinds 2003 worden voorgeschreven. Bekende bijwerkingen van deze medicatie, zoals verhoogde agressie en zelfmoordgedachten, worden weerspiegeld in de toenemende aantallen van gevallen van huishoudelijk geweld, misbruik van kinderen en seksuele misdrijven, alsook zelf-verwondingen bij militair personeel.

Trek deze lijn verder door en je ontdekt dat psychiaters de definities van wat het betekent om een geestelijke stoornis te hebben, steeds verder oprekken, specifiek wanneer het gaat om Posttraumatische Stressstoornis (PTSS) bij soldaten in actieve dienst en bij veteranen. Diagnoses van psychologische stoornissen zoals PTSD, persoonlijkheids-stoornis en sociale angststoornis worden in de psychiatrie vrijwel onvermijdelijk gevolgd door het voorschrijven van tenminste één psychiatrisch middel.

Psychiaters weten dat hun middelen niet echt iets genezen, maar alleen symptomen wegdrukt. Ze zijn zich er wel degelijk van bewust dat er veel gevaarlijke bijwerkingen zijn, waaronder mogelijke verslaving. Ze houden echter vol dat de risico's van de bijwerkingen van de medicatie in het niet vallen bij hun voordelen. En terwijl het échte probleem van de soldaat niet wordt behandeld, verslechtert ondertussen zijn gezondheid.

In het licht van deze grimmige zelfmoordstatistieken van het leger, wordt er meer en meer geld besteed aan psychiatrie: het Pentagon van de VS besteedt nu $2 miljard per jaar alleen al aan geestelijke gezondheidszorg. Het budget van de geestelijke gezondheidszorg van het Bureau voor Veteranenzaken in de V.S. is omhooggeschoten van minder dan $ 3 miljard in 2007 naar bijna $ 7 miljard in 2014 – en dat allemaal terwijl de situatie slechter wordt.

In De Verborgen Vijand wordt de hele situatie breed uitgemeten, en er wordt op aangedrongen dat soldaten en veteranen worden voorgelicht over de echte gevaren van psychiatrie en psychiatrische middelen. Het antwoord is informed consent: van tevoren volledig voorgelicht zijn en dan pas toestemming tot behandeling geven – zowel als hun recht uit te oefenen om behandeling te weigeren. Onze mensen in actieve dienst moeten weten dat er veilige en doeltreffende niet-psychiatrische oplossingen bestaan voor de afschuwelijke gevolgen van oorlogsstress, en dat deze oplossingen hen niet zullen blootstellen aan gevaarlijke en giftige behandelingen die hun gezondheid als een baksteen laten vallen.